متنوع

فشارهای همه جانبه ای که بر مردم مصر وارد می شد، قیام هایی را به دنبال داشت. این قیام ها که اکثر با خشونت همراه بود، تخریب مقابر و ویرانی ساختمان های دولتی را نیز موجب می شده است. این وقایع همزمان با پایان یافتن دورۀ امپراطوری باستان مصر آغاز شده است. این ناآرامی ها از همه بیشتر نابسامانی های اقتصادی، برهم خوردن معادلات واقعیت اجتماعی را نیز سبب می شد.کاهنی به نام «ایپوور»[۱] این وقایع را در یادداشت های خود ذکر کرده و مهمترین آنها را به تفصیل نوشته است. این شورش ها انقراض حکومت فراعنه و زمینه های به قدرت رسیدن حکام محلی و بزرگان روستاها را حتی فراهم کرده است. باور کهنۀ مصریان دربارۀ مقام الوهیت فرعون دیگر مورد تأیید نبود و از بین رفت . حکومت های محلی روستایی یعنی همان نوم ها اکثر کم دوام بوده و به همین دلیل دورۀ آرامش نیز کوتاه گزارش شده است. مهمترین این نوم ها نوم هراکلئوپولیس(هیراکُن پولیس)[۲] بود که محل آن در ناحیۀ امروزی «بنی سوئف»[۳] شناخته شده است. زمان حکومت این نوم از ۲۱۸۰ تا ۲۰۲۵ پیش از میلاد بوده است. بحران روحی سیاسی در مصر در اشعار حماسی و غنایی – اجتماعی مصریان ثبت شده اند، از آنجمله است «شکوه های یک دهقان» و قطعه شعری که در آن «کشاورزی خسته از زندگی با روان خود هم صحبت می شود».